ไข่กับเศรษฐกิจ

๑.ต้นทุนดอกเบี้ย ทั้งเงินกู้และเงินออมตนเอง ก็ต้องมีต้นทุนดอกเบี้ย เงินที่ลงทุนไปทุกคน

๒.ต้นทุนความเสี่ยงภัย จากการบริหารฟาร์ม ที่ต้องใช้ไปเพื่อระวังภัย โรค แบละที่สำคัญคือ ประกันชีวิตไก่

๓.ต้นทุนค่าอาหารที่ใช้เลี้ยงดูแม่ไก่ ให่กินดีอยู้ลำบาก เพราะใส่กรงเล้กแทบบจะดิ้นไม่ได้ บังคับกันให้อยู่ ที่สบายหน่อยก็เลี้ยงปล่ิอยเดินไปมา แต่กลำบากคนเก้บไข่

๔.ต้นทุนการจัดการ คือ ภาษี การจ้างคนงาน การขนส่งไปจนถึงการขายที่มีการเอากำไรผ่านมือพ่อค้าแม่ค้าไข่อีกเป็นทอด

๕.ยังจะมีต้นทุนแอบแฝงอีกครับ..

เมื่อไก่ถูกเลี้ยงให้อยู่แบบเชิงธุรกิจ การเกร็งกำไรและการทำให้ขาดตลาดหรือทำให้ลดจำนวนก็มีหลากหลายวิธี อาทิ ปลอดข่าว แม่ไก่น้อยลง ไก่เป็นโรคตาย ส่งออกไข่มากเกิน มันเป็น”ไข่การเมิอง”ที่หวังผลไปเสียแล้ว..อนิจา ลูกหลานคนชอบไข่ เราๆท่านๆ..ต้องหาทางควักกระเป๋าเอาเงินออกมาซื้อไข่ไว้ก่อน..ก็ยังต้องทำเพื่อให้ลูกกินโปรตีนน ราคาถู หรือเปล่าว่ะ? งง

เรามาหาทางช่วยตนเองดีกว่าไหม?..นำเอาหลักเศรษฐกิจพอเพียง ย้อนไปเลี้ยงไก่กินตัวกินไข่ ไปพร้อมกัน แบบง่ายคือ การเลี้ยงปล่อยกินตามประสาไก่(ไก่พืนเมืองไทยๆที่เลี้ยงง่ายๆ คุ้ยเขี่ยหากินไป…) เอาปลายข้าวหรืออาหารเหลือก็กินได้หมด..นี่คือไก่ไทย ที่ดูแลไม่ยาก แต่ก็ต้องดูแลเรื่องโรคระบาด มันตายยกหมู่บ้านได้ครับ..หยอดยาบ้าง..แล้วหากท่านทำได้โปรตีนราคาถูกก็ยังได้กินอยู่ หรือ ยุคประหยัดรัดเข็มขัดก่อน เพราะรัฐบาลนี้ชอบสร้างหนี้ก็ุเเหลก แจกไม่ทั่วฟ้า ประชาหน้าหมอง รัฐจองอภิโปรเจคทำเพื่อประชาชน